Lista InGen:

Tu, Szanowni Państwo, przedstawiamy Wam oficjalną listę InGenu, prezentującą wszystkie gatunki dinozaurów, sklonowane przez ową firmę. Należy zaznaczyć, że owe informacje należą do kanonu filmowego serii Jurassic Park i są czystą fikcją, zaś prawdziwe informacje dotyczące wymarłych zwierząt, mogą się różnić.

Nazwa: Ankylosaurus magniventris – 'zrośnięty jaszczur’
Kod: Anky
Dieta: Nisko rosnące rośliny
Wysokość: 2-3 metry
Długość: 10-11 metrów
Waga: 4-6 ton
Pochodzenie: Północna Ameryka
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Stosunkowo niewielki, poruszający się czworonożnie, roślinożerca. Charakterystyczną cechą Ankylozaurów jest kostna maczuga, umiejscowiona na końcu ogona. Ciało gada jest pokryte pancerzem i kolcami, pozwalającymi zwierzęciu na formę obrony przed zamieszkującymi wyspę drapieżnikami. Zwierzę wówczas przypada do ziemi, chroniąc przy tym delikatne podbrzusze i machając ogonem w nadziei odstraszenia lub uderzenia napastnika. Ankylozaury można spotkać w niewielkich grupach, żerujących na niskiej roślinności.
Dymorfizm płciowy: Samce mają brązowawy kolor ciala, z ciemniejszym, czasem wręcz czarnym, grzbietem. Łeb zwierzęcia ma czerwone pigmenty. Samice nie posiadają za to czerwonej głowy, zaś ich ciała mają kolor szarawy, z jaśniejszym podbrzuszem i ciemniejszym grzbietem.

Nazwa: Apatosaurus excelsus – 'otępiały jaszczur’
Kod: Apato
Dieta: Roślinność
Wysokość: 5 metrów
Długość: 22-27 metrów
Waga: 20-36 ton
Pochodzenie: Północna Ameryka, formacja Morisson
Występowanie: Isla Nublar
Opis: Duży, poruszający się czworonożnie, roślinożerca, zamieszkujący Isla Nublar. Apatozaur to podręcznikowy przykład dinozaura, ociężałego gada, z długą szyją i wielkim, biczowatym ogonem. Te gady łączyły w niewielkie stada, żerujące na nisko rosnącej roślinności. Zwierzę w razie zagrożenia, używa swojego biczowatego ogona jako obrony, zdolnego zadawać głębokie rany, a mniejszym drapieżnikom nawet złamania. 
Dymorfizm płciowy: Nieznany. Obserwowane w niewoli samice, mają szarawy kolor, z jasnym podbrzuszem oraz delikatnymi, niebieskimi pręgami wzdłuż grzbietu. 

Nazwa: Baryonyx walkeri – 'ciężki pazur’ 
Kod: Bary
Dieta: Ryby, sporadycznie mięso
Wysokość: 3-5 metrów
Długość: 9-12 metrów
Waga: 2-4 tony
Pochodzenie: Wielka Brytania, hrabstwo Surrey
Występowanie: Isla Sorna (prawdopodobnie), Isla Nublar, możliwe, że też inne wyspy archipelagu Las Cinco Muertes
Opis: Duży, poruszający się zarówno dwunożnie, jak i czworonożnie, rybożerca i okazjonalny drapieżnik, zamieszkujący okolice zbiorników wodnych Isla Sorna. Charakterystyczną cechą Baryonyxa jest łeb, przypominający dzisiejsze krokodyle, a także ogromny pazur na 1 palcu łapy. Dinozaur używa go do chwytania ryb i wyrzucania ich na brzeg, gdzie je spożywa. Co więcej, owe zwierzę jest świetnym pływakiem. Okazjonalnie można go spotkać, jak ugania się po rzekach za rybami. Koegzystuje z innym dinozaurem ze swojej rodziny, a mianowicie z Suchomimus terensis. 
Dymorfizm płciowy: Nieznany. Samice w niewoli posiadają protopióra, ciągnące się wzdłuż grzbietu gada. Ich ciała mają kolor żółty, przeplatany z brązowymi pręgami. Okolice oka mają błękitno-limonkowy kolor. 

Nazwa: Brachiosaurus brancai – 'ramienny jaszczur’
Kod: Brach, Brachi albo Brachio
Dieta: Wysoko rosnące rośliny
Wysokość: 15 metrów
Długość: 27 metrów
Waga: 30 ton i więcej
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Północne rejony Isla Sorna, Isla Nublar (prawdopodobnie)
Opis: Gigantyczny, poruszający się czworonożnie roślinożerca, o wysoko zawieszonej szyi. Klony żuły swoje pożywienie, w odróżnieniu od prawdziwych odpowiedników, w efekcie nie potrzebując gastrolitów, by wspomóc trawienie. Podobnie, jak w odróżnieniu od prawdziwych zwierząt, te gady potrafiły stanąć na silnych, tylnych kończynach, by podnieść się jeszcze wyżej w poszukiwaniu jedzenia lub celem zmiażdżenia atakującego drapieżnika. Ogromny rozmiar zapewnia tym zwierzętom bezpieczeństwo przed większością drapieżników zamieszkujących Isla Sorna. Zazwyczaj żerują w koronach drzew, zrywając przy jedzeniu całe gałęzie.
Dymorfizm płciowy: W naturze, dorosłe samice mają brązowo-szarawy kolor, zaś samce są zielone, z ciemniejszymi pasami wzdłuż ciała i czerwonawym czołem. 

Nazwa: Carnotaurus sastrei 'chameleo’ – 'mięsożerny byk’
Kod: Carno
Dieta: Mięso, padlina
Wysokość: 3 metry
Długość: 8-9 metrów
Waga: 2 tony
Pochodzenie: Argentyna, formacja Chubut
Występowanie: Isla Sorna (prawdopodobnie)
Opis: Duży, poruszający się dwunożnie mięsożerca o skrytej, nocnej naturze. Charakterystyczną cechą tego dinozaura jest jego stosunkowo niewielka czaszka, która pozwala jednak szeroko otworzyć paszczę. Wieńczy ją, niczym korona, para rogów, prawdopodobnie służąca do walk, jak i do imponowania samicom. Ponadto, ów drapieżnik ma śmieszne, małe przednie kończyny, skurczone praktycznie do samych łokci. Klony, w odróżnieniu od prawdziwych odpowiedników, poruszały się relatywnie powolnie, przez co wytworzyły zdolność mimetyzmu, pozwalającą im na kamuflaż, który perfekcyjnie zlewa się z otaczającym je tłem. Z tego powodu, zwierzęta te zamieszkują gęste dżungle lub opuszczone siedziby ludzkie, gdzie ich umiejętność pozwala im pozostać niedostrzeżonymi. Ze względu na ich powolną naturę i umiejętność kamuflażu, owe zwierzęta na ogół polują nocą. Wtedy są praktycznie niewidzialne. Współdzielą zazwyczaj terytorium z gatunkiem Velociraptor antirrhopus 'nublarensis’, który korzysta z lęku, jaki Carnotaurus wywołuje u okolicznych zwierząt. Nawet największe drapieżniki omijają terytoria tego dinozaura. W zamian, Carnotaurus żeruje na resztkach pozostawionych przez raptory. 
Dymorfizm płciowy: Samice mają mniejsze rogi od samców. Domniemany kolor obu płci to zielony, z ciemniejszymi pręgami. 

Nazwa: Ceratosaurus nasicornis 'rex’ – 'rogaty jaszczur’
Kod: Cerato
Dieta: Mięso, padlina
Wysokość: 3 metry
Długość: 9 metrów
Waga: około tony
Pochodzenie: Północna Ameryka
Występowanie: Północne rejony Isla Sorna
Opis: Stosunkowo duży, poruszający się dwunożnie teropod, z charakterystycznym rogiem na nosie. Klony miały w sobie geny rodzaju Tyrannosaurus, co spowodowało powiększenie ich czaszek oraz brak rogów nad oczyma. Ponadto zwierzę było dużo większe od prawdziwych, wymarłych odpowiedników. Ceratozaury zamieszkujące isla Sorna są wybrednymi drapieżcami, gdzie jedzenie padliny absolutnie nie wchodzi w grę. W momencie upolowania zwierzyny też, praktycznie nigdy nie zjadały jelit, ze względu na zawarte w nich odchody, które wydają się te dinozaury odstraszać do tego stopnia, że własne ekskrementy są przez nie zakopywane. Tropem tych zwierząt często podążają ścierwojady, ze względu na bałagan jaki zostawiają po swojej uczcie. Te zwierzęta żyją zarówno samotnie, jak i w niewielkich grupach, składających się z 4-5 osobników. Niekiedy samotne Ceratozaury dołączają się do grup, prowadzących koczowniczy tryb życia. Są to zwierzęta aktywne o zmierzchu i nocą, zaś za dnia przebywają w ukryciu.
Dymorfizm płciowy: Nieznany, aczkolwiek widywanie w naturze osobniki, miały czerwonawe ciało, pokryte czarnymi pręgami, z kremowym podbrzuszem. Całkiem możliwe, że wizualny dymorfizm płciowy, między osobnikami, nie istnieje. 

Nazwa: Compsognathus longipes – 'piękna szczęka’
Kod: Compy
Dieta: Padlina, owady, niewielkie kręgowce, odchody
Wysokość: 30 centymetrów
Długość: Około metra
Waga: 1-3kg
Pochodzenie: Niemcy, Bawaria
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar (prawdopodobnie)
Opis: Malutki, poruszający się dwunożnie teropod, pełniący rolę czyściciela na wyspie. Cechą charakterystyczną Kompsognata jest jego smukłe ciało, pozwalające gadowi się wcisnąć w najmniejsze szczeliny w pogoni za ofiarą, na którą składają się przede wszystkim małe kręgowce i owady. 'Compy’ nie pogardzi jednak padliną, a także jada odchody innych zwierząt by uzupełnić florę bakteryjną w organiźmie. Zdarza się jednak, że owe zwierzęta powalają, dużo większe, ofiary od siebie. Pomaga im w tym stadny tryb życia. Stada liczące około 20 osobników, przeczesują regularnie ściółkę leśną w poszukiwaniu pożywienia. Co więcej, w grupie, owe zwierze staje się dużo bardziej agresywne. Z natury są raczej ciekawskie, nie boją się zbliżać do człowieka. Są także bardzo pamiętliwe, zwłaszcza jeśli ktoś im zrobi krzywdę. Kod DNA tych zwierząt przypomina bardzo ptasi, nie mniej jednak, klony nie posiadały piór, a zamiast tego ich ciało bylo pokryte łuską, przypominającą skórę. Jedną z cech, odróżniających klony od prawdziwych zwierząt, są dwa palce na przednich kończynach, zamiast trzech. 

Według niepotwierdzonych informacji, ich ślina ma narkotyczny efekt, wprowadzając ofiarę w stan, przypominający nieco odurzenie opioidami. 
Dymorfizm płciowy: Zarówno samce, jak i samice są jednakowego, zielonego koloru z ciemniejszymi pręgami na ciele. Ich podbrzusze ma żółtawy kolor, zaś okolice oczu bywają czerwonawe. 

Nazwa: Corythosaurus casuarius – 'hełmowy jaszczur’
Kod: Cory albo Corytho
Dieta: Nisko rosnąca roślinność
Wysokość: 3-4 metry
Długość: 9 metrów
Waga: 4 tony
Pochodzenie: Ameryka Północna, Kanada, Alberta 
Występowanie: Północne rejony Isla Sorna
Opis: Duży, poruszający się dwunożnie hadrozaur. Cechą charakterystyczną tych zwierząt jest wysoki grzebień na czubku głowy, służący zwierzeciu prawdopodobnie do imponowania samicom. Owe gady łączyły się w stada, które zapewniały im bezpieczeństwo przed dużymi drapieżnikami jak Tyrannosaurus albo Velociraptor. Bardzo często koegzystowały z innymi roślinożercami, zwłaszcza z gatunkiem Parasaurolophus walkeri. Stado zawsze miało kilku strażników, pilnujących bezpieczeństwa pozostałych osobników. Podczas gdy zwierzęta żerowały na nisko rosnącej roślinności, strażnicy obserwowały okolice. W obliczu zagrożenia wydawały z siebie donośny ryk, informujący współbratymców o zagrożeniu. W efekcie, niejednokrotnie zwierzęta biegną na oślep przez dżunglę, tratując na drodze inne zwierzęta, a nie raz i osobniki własnego gatunku.
Dymorfizm płciowy: Niezależnie od płci, ciała tych dinozaurów są szare, pokryte żółtymi łatami, otoczonymi brązowym obramowaniem. Grzebienie na czołach są zazwyczaj czerwonawe lub pomarańczowe. 

Nazwa: Dilophosaurus venenifer 'spitter’ – 'grzebieniasty jaszczur’
Kod: Dilo albo Spitter
Dieta: Mięso
Wysokość: 1 metr 
Długość: 3 metry
Waga: 40 kg
Pochodzenie: Ameryka Północna, Chiny
Występowanie: Prawdopodobnie zarówno na Isla Sorna, jak i na Isla Nublar są populacje. 
Opis: Mały, poruszający się dwunożnie teropod. Klony tego gatunku są jednymi z najbardziej radykalnie zmienionych zwierząt, w stosunku do oryginału. Czaszka sklonowanego dinozaura przypominała bardziej te, należące do rodziny Dromeozaurów, niżeli faktyczną czaszkę wymarłego dilofozaura. Co więcej, gatunek ten wykształcił kołnierz, przypominający ten u jaszczurek z rodzaju Agama kołnierzasta, by sprawiać wrażenie jeszcze większego niż jest w rzeczywistości. Owe zwierzęta posiadają jad, którym potrafią pluć na odległość 6 metrów. Toksyna zawarta w śluzie powoduje tymczasową ślepotę oraz nudności u ofiary. Charakterystyczną cechą tych dinozaurów jest podwójny grzebień na czubku głowy, układający się w literę V. Dilophosaurus venenifer zamieszkuje gęste dżungle Isla Sorna, gdzie może bez obaw polować na mniejsze ofiary, a także, w razie potrzeby, skryć się przed dużymi drapieżnikami. 
Dymorfizm płciowy: Zarówno samce, jak i samice mają niemal identyczne ubarwienie. Obie płcie mają zielony kolor ciała, z ciemniejszymi centkami, oraz kołnierzem, w kolorach zieleni, czerwieni, pomarańczy i żółci. Samicę różnią się jedynie tym, że mają czarny pasek, biegnący wzdłuż ciała.

Nazwa: Dimorphodon macronyx – 'dwukształtny ząb’
Kod: Dimo
Dieta: Owady, mięso
Wysokość: 50 cm
Długość: 1,2-1.5 metra rozpiętość skrzydeł
Waga: 10 kg
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: Isla Nublar
Opis: Stosunkowo niewielki pterozaur, z czaszką przypominającą bardziej tą dinozaura. Można je zaobserwować aktywnie polujące na owady. Mimo swoich niewielkich rozmiarów, ów latający gad jest niezwykle agresywny. Prowadzi stadny tryb życia i preferuje okolice zbiorników wodnych, gdzie może polować na ważki i inne bezkręgowce. Okazjonalnie nie pogardzi rybą. 
Dymorfizm płciowy: Zarówno samce, jak i samice, mają szarawo-zielony kolor ciała, z nieco jaśniejszym podbrzuszem. Skrzydła są koloru żółtawo-czerwonego. 

Nazwa: Edmontosaurus annectens – 'jaszczur z Edmonton’
Kod: Edmonto
Dieta: Nisko rosnąca roślinność
Wysokość: 12 metrów
Długość: 4-5 metrów
Waga: 5 ton
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Nublar, Isla Sorna (prawdopodobnie)
Opis: Duży, poruszający się zarówno czworonożnie, jak i dwunożnie, hadrozaur. Klony odróżniały się od oryginalnych egmontozaurów brakiem worka nosowego, dzięki czemu mogły wydawać z siebie dźwięki. Dziko żyjące edmontozaury koegzystują z innymi kaczodziobymi dinozaurami takimi jak Corythosaurus czy Parasaurolophus. Mają dokładnie ten sam mechanizm obronny, co inne dinozaury tego typu, gdzie strażnik pilnuje stada i w razie zagrożenia, doniosłym rykiem informuje pozostałych członków stada. W efekcie, edmontozaur bardzo szybko z pozycji czworonożnej, przyjmuje dwunożną i ucieka od źródła zagrożenia. To ich jedyna metoda obrony jako, że natura nie wyposażyła tych dinozaurów w cokolwiek, co pomagało by im się ewentualnej defensywie. Nie wiadomo czy jakieś ostały się na Isla Sorna, aczkolwiek znajdywane tu i ówdzie kości, mogą sugerować, iż niewielkie populacje Edmontozaurów nadal żyją w głębi wyspy. 
Dymorfizm płciowy: Brak danych odnośnie samców. Hodowane w niewoli, samice mają pomarańczowawą barwę ciała, z kremowym podbrzuszem i pręgowanym ogonem. Głowa tego dinozaura ma zielonkawy kolor. 

Nazwa: Gallimimus bullatus – 'udający ptaka’
Kod: Gali
Dieta: Wszystkożerny
Wysokość: 2 metry
Długość: 8 metrów
Waga: 160-440kg
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Średniej wielkości, poruszający się niebywale szybko dinozaur, żyjący zazwyczaj w stadach, liczących kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt osobników. Klony, podobnie jak większość dinozaurów sklonowanych przez InGen, nie posiadały piór. W przypadku zagrożenia, wszystkie zwierzęta w stadzie zrywają się do natychmiastowej ucieczki, osiągając prędkość niemal 100 km/h na prostej drodze. Z łatwością przy tym unikają przeszkód, jak zwalone gałęzie. Kiedy nie uciekają przed drapieżnikami, przed którymi nie mają innej, naturalnej ochrony, żerują jedząc owoce leśne lub za pomocą długich pazurów, kopią w ziemi w poszukiwaniu ziemnych owadów lub dżdżownic.
Dymorfizm płciowy: Samce na ogół mają pomarańczowawy kolor, samice szarawy. Wraz z wiekiem gadów, kolory robią się coraz ciemniejsze. 

Nazwa: Herrerasaurus ischigualastensis – 'jaszczur z Herrery’
Kod: Herrera
Dieta: Mięso 
Wysokość: 1,5 metra
Długość: 3 metry
Waga: 220 kg
Pochodzenie: Argentyna, Południowa Ameryka
Występowanie: Isla Nublar, Isla Sorna (prawdopodobnie)
Opis: Mały, będący tzw. 'bezpieczniejszą alternatywą dla raptorów’, prymitywny teropod. Ów dinozaur, preferujący skaliste regiony, miał puste kości, w efekcie był dość lekkim gadem, jak na swoje, dość pokaźne rozmiary. Długi ogon pozwalał zachować równowagę, w momencie kiedy zwierzę skakało po skałach. Pomimo ogólnie przyjętej opinii wśród pracowników InGenu, Herrarazaury wcale nie należały do bezpieczeniejszych zwierząt. Nie dość, że preferowały życie w niewielkich stadach, to w momencie spostrzeżenia ofiary i rozpoczęcia pogoni za nią, potrafiły ją prześladować przez bardzo długi dystans.
Dymorfizm płciowy: Zarówno samce, jak i samice miały jaskrawo-czerwony kolor, z białym lub szarym podbrzuszem. Wzdłuż ciała biegną ciemno-czerwone pręgi. 

Nazwa: Mamenchisaurus constructus – 'jaszczur z Mamenchi’
Kod: Mamenchi
Dieta: Wysoko rosnące roślin
Wysokość: 14 metrów
Długość: 35 metrów
Waga: 30 ton
Pochodzenie: Chiny
Występowanie: Południowe regiony Isla Sorna
Opis: Ogromny, poruszający się na czterech nogach zauropod, o niesamowicie długiej szyi. Mamenchisaurus żyje tylko w południowej części Isla Sorna, gdyż na północy został wyparty przez gatunek Brachiosaurus. Klony różniły się od prawdziwych zwierząt tym, że były w stanie podnieść znacznie szyję ku górze, co pozwala im na żerowanie w koronach niższych drzew. Te dinozaury nalężą raczej do indywidualistów, preferując jednego, góra dwa osobniki w swojej okolicy. Ze względu na swoje rozmiary nie mają raczej naturalnych wrogów, z wyjątkiem największych drapieżników takich jak Tyrannosaurus, bo żyje on w tym samym regionie co ów zauropod. W razie zagrożenia, zwierzę wymachuje biczowatym ogonem. Jeśli drapieżnik zbliży się nadto do roślinożercy, zostanie on uderzy nim, co może wywołać rozległe obrażenia u oprawcy. 
Dymorfizm płciowy: Samce nie różnią się od samic. Obie płcie są koloru szarego, z kremowym podbrzuszem. 

Nazwa: Metricanthosaurus parkeri – 'jaszczur ze średnim żaglem’
Kod: Metri
Dieta: Mięso
Wysokość: 3,5 metra
Długość: 8 metrów
Waga: 2 tony
Pochodzenie: Europa
Występowanie: Isla Nublar, Isla Sorna (prawdopodobnie)
Opis: Duży, poruszający się dwunożnie abelizauryd. W odróżnieniu od innych, dużych teropodów, klony posiadały proto-pióra ciągnące się wzdłuż grzbietu oraz na ramionach. Pomimo dziennego trybu życia, preferują raczej trzymać się cienia. Dzień spędzają raczej w głębokich lasach, gdzie niewielka ilość światła przebija się przez korony drzew. Polują najczęściej na wszelkie ornitopody, choć widywano je jak polowały na niektóre hadrozaury. Nigdy jednak w pojedynkę. Polowanie i okres godowy to jedyny moment, kiedy te dinozaury łączą się w pary, a czasem i w grupy. Co ciekawe, klony są mniejsze od oryginałów. 
Dymorfizm płciowy: Obie płcie mają brązowe ciało, przepasane pomarańczowymi pręgami wzdłuż tułowia, oraz czarnymi wzdłuż ogona. Grzebienie nad oczyma mają kolor limonkowy. 

Nazwa: Microceratus gobiensis – 'mikro rogate lico’
Kod: Micro
Dieta: Nisko rosnące rośliny
Wysokość: 50 cm
Długość: Niecały metr
Waga: 6 kg
Pochodzenie: Azja, Mongolia
Występowanie: Isla Nublar (prawdopodobnie)
Opis: Mały, poruszający się zarówno dwunożnie, jak i czworonożnie roślinożerca. Te maleńkie dinozaury poruszają się stadnie, żerując przy tym na nisko rosnącej roślinności, kwiatach i owocach. Nie posiadają wysokiej inteligencji. Przed incydentem w parku 'Jurassic World’ na wyspie Nublar, widywano je, jedzące śmieci wyrzucane przez zwiedzających, bo myliły je z roślnnością. Nie wiadomo czy jakieś populacje się ostały po tragicznych wydarzeniach, jakie dotkneły park. 
Dymorfizm płciowy: Ze względu na szeroką gamę barw, w jakich można było spotkać te dinozaury, nie stwierdzono sposobu by rozróżnić płeć. 

Nazwa: Mosasaurus maximus – 'Jaszczur z rzeki Mosa’
Kod: Mosa
Dieta: Mięso, wszystko co było mniejsze od niego
Wysokość: ??
Długość: 18 metrów
Waga: 14 ton
Pochodzenie: Morza prehistorycznej Europy i USA
Występowanie: Isla Nublar
Opis: Gigantyczny, morski gad, z ogromną paszczą wypełnioną licznymi zębami. Mosasaurus jest niekwestionowanym królem mórz, w którym polował praktycznie na wszystko, co zdołał złapać. Zacisk szczęk klonu miał siłę 13 tysięcy Netwonów, niewiele więcej od Tyranozaura. Co więcej, sklonowany Mosazaur różnił się od pierwowzoru brakiem rozwidlonego języka, a także niewielkim żaglem biegnącym wzdłuż pleców gada, aż po sam ogon. Jednym z ulubionych pokarmów klonów są współczesne rekiny. Nie zmienia to jednak faktu, że pożerają wszystko co im się nawinie. Pod wodą porusza się z niesamowitą prędkością, pozwalającą wystrzelić się ponad taflę, by złapać przelatujące pterozaury lub pochwycić zdobycz, która się kręci przy brzegu.
Dymorfizm płciowy: Samice są większe od samców. Mosasaurus maximus wystepuje w kolorze szarym, z jaśniejszym podbrzuszem.

Nazwa: Pachycephalosaurus wyomingensis – 'grubogłowy jaszczur’
Kod: Pachy
Dieta: Rośliny
Wysokość: 2 metry
Długość: 5 metrów
Waga: 450 kg
Pochodzenie: Stany Zjednoczone, Wyoming
Występowanie: Południowe rejony Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Średniej wielkości, poruszający się dwunożnie roślinożerca, preferujący skalne tereny niczym dzisiejsze kozice. Charakterystyczną cechą, która rzuca się pierwsza w oczy u tego gada, jest zgrubienie na czubku głowy, o grubości 20 cm. Dzięki temu zwierzę może walczyć o dominację w stadzie, na które składa się harem samic oraz kilku samców, w tym alfa, który po wygranej walce ma prawo wyboru samicy do kopulacji. Kiedy gad się pochyla, jego kręgosłup jest idealnie prosty. Przy zderzeniu z rozbiegu potrafi pogruchotać kości większości teropodów, jakie mogą chcieć na niego zapolować. Klony, w odróżnieniu od prawdziwych zwierząt, były dużo mniejsze i lżej zbudowane. Większość czasu te zwierzęta spędzają na żerowaniu wśród nisko rosnących roślin.
Dymorfizm płciowy: Samce miały kremowe podbrzusze, zaś grzbiet i większość ciała były przeplatane niebieskimi i żółtymi łatami. Samice są zielone, z brązowo-rdzawymi łatami na grzbiecie. 

Nazwa: Parasaurolophus walkeri – 'prawie zaurolof’
Kod: Parasaur
Dieta: Roślinność
Wysokość: 4 metry
Długość: 10 metrów
Waga: 4-5 ton
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Duży, poruszający się czworonożnie, a w razie potrzeby i dwunożnie, roślinożerca z charakterystyczną tubą z tyłu głowy, dzieki której może wydawać dźwięki ostrzegawcze dla stada. Bardzo pospolity gatunek, zamieszkujący obie wyspy. Często widywany w towarzystwie innych hadrozaurów, takich jak Corythosaurus, z którymi pożera ogromne ilości pożywienia w postaci nisko rosnących roślin. Klony były mniejsze niż prawdziwe zwierzęta, pod względem długości. Podobnie jak inne hadrozaury, również w stadzie jest kilku strażników, pilnujących pozostałe osobniki przed zagrożeniem. W przypadku ataku drapieżnika, strażnik informuje resztę stada by uciekało. Są to łagodne i bezbronne stworzenia.
Dymorfizm płciowy: Samice mają mniejszą tubę z tyłu głowy. Samce ponadto mają ciała koloru bardzo jasnego, przeplatane pomarańczowymi oraz czerwonymi plamami. Wzdłuż nóg i ogona są też czarne pręgi. Samice są zielone z różowawymi tubami na głowie. 

Nazwa: Pteranodon longiceps – 'bezzębne skrzydło’
Kod: Ptera
Dieta: Ryby, niewielkie kręgowce
Wysokość: 2 metry
Długość: Rozpiętość skrzydeł do 10 metrów
Waga: 25 kg
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Duży gad latający. Na wyspach żyją trzy wersje tych klonów. W ciągu dnia można je obserwować z plaży, gdzie polują na otwartym morzu. Popołudniowe godziny najczęściej spędzają w przybrzeżnych kryjówkach, chroniąc się przed słońcem. Zakładają gniazda na wysokich klifach, gdzie wychowują młode przez około miesiąc od wyklucia. W tym czasie przynoszą każdą, napotkaną zdobycz do gniazda, zaś same najczęściej nie jedzą wiele w tym czasie. Wspólną cechą tych gadów jest brak włosków, pokrywających ciało, które były obecne u wymarłych odpowiedników.

Pierwszy z wariantów, żyjących na Isla Sorna, miał typowe, ptasie cechy jak wygięta, w literę S, szyja oraz posturę opartą na dwóch, tylnych odnóżach. Ich dzioby były zakrzywione i bezzębne. Kolor ich ciała był czarny, membrana na skrzydłach miała kolor jasno-brązowy z widocznymi żyłkami, zaś głowy były niebieskie z żółtym dziobem.

Wariant drugi, najbardziej pospolity z Pteranodonów, ma posturę opartą na czterech kończynach. W odróżnieniu od wariantu pierwszego, ma dużo bardziej masywną budowę ciała oraz dziób, wypełniony niewielkimi, acz ostrymi zębami. Ich charakter przypomina ten, znany wśród ptaków drapieżnych. Podobnie jak drapieżniki typu Orzeł lub Jastrząb, ów wariant posiadał chwytne, tylne łapy, zdolne do łapania zdobyczy. Ich kolor przypominał pierwszy wariant, aczkolwiek był dużo jaśniejszy, wpadający w brąz, przeplatający sie z szarością. Skrzydła miały kolor jasno-brązowy. Ta wersja jest także dużo większa od prawdziwego odpowiednika. 

Wariant trzeci to w zasadzie odrębny gatunek o nazwie Geosternbergia. Kształtem i wielkością ciała przypominał wariant pierwszy. Różnił się za to barwą, albowiem ta wersja miała żółte skrzydła, niebieskie ciało wraz z białym podbrzuszem. Podobnie jak wersja pierwsza, również nie posiadał zębów i miał hakowaty dziób. 

Nazwa: Suchomimus terrensis – 'udający krokodyla’
Kod: Sucho
Dieta: Ryby, okazjonalnie mięso
Wysokość: do 5 metrów
Długość: 11 metrów
Waga: od 3 do 6 ton
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: Isla Nublar
Opis: Duży, poruszający się dwunożnie rybożerca. Koegzystuje z gatunkiem Baryonyx walkerii, z którym ma wiele wspólnych cech, jak protopióra wzdłuż grzbietu i ramion oraz łeb przypominający krokodyla (stąd też nazwa). Podobnie jak ten pierwszy, również prowadzi po części morski tryb życia. Potrafi bardzo szybko przemieszczać się pod wodą, zwłaszcza w pogoni za zdobyczą. W odróżnieniu jednak o gatunku Baryonyx, Suchomimus nie posiadał ogromnego pazura na przednich łapach, toteż musi polować w bardziej aktywny sposób. 
Dymorfizm płciowy: Nie widać po nich dymorfizmu płciowego, opartego na wizualiach. Obie płcie mają granatowy kolor, a całe cialo jest pokryte żółtymi pręgami. 

Nazwa: Spinosaurus aegyptiacus – 'żaglogrzbiety jaszczur’
Kod: Spino
Dieta: Mięso, ryby
Wysokość: 6 metrów z żaglem
Długość: 15 metrów
Waga: 6 ton
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: Isla Sorna
Opis: Gigantyczny, drapieżny dinozaur, poruszający się na dwóch nogach. Spinosaurus stworzony przez InGen został znacznie zmodyfikowany w porównaniu z prawdziwym zwierzęciem. Co więcej nie wiadomo, czy został stworzony intencjonalnie, czy był przypadkiem. Formalnie nie występował on na liście InGenu. Klon miał niesamowicie silne szczęki, wytrzymałą skórę i prowadził bardziej naziemny tryb życia, niżeli oryginał. Czaszka miała zamiast jednego wyrostka, miały dwa, praktycznie przed oczyma gada. Zęby przypominały bardziej te u gatunku Suchomimus terrensis, niż o prawdziwego zwierzęcia. Jest to największy, znany drapieżnik na Isla Sorna, dominujący na północnej części wyspy. Co więcej, ma dość silny węch, dzięki czemu z łatwością tropi zwierzęta. Jedna osoba, która przebywała na wyspie przez długi czas, deklarowała, iż mocz gatunku Tyrannosaurus rex go wabi. Jest to silnie terytorialne zwierzę, które przegoni lub zabije każdego intruza, nie wykluczając wspomnianego Tyranozaura. 
Dymorfizm płciowy: Nieznany. Na wyspie żyje tylko jeden osobnik według raportów. Jest to samiec. Jego kolorystyka jest szara, z czerwonym grzbietem i niebieskimi ornamentami na żaglu. 

Nazwa: Stegosaurus stenops 'gigas’ – 'Dachowy jaszczur’
Kod: Stego
Dieta: Nisko rosnące rośliny
Wysokość: 4.5 metra
Długość: 11 metrów
Waga: 5 ton 
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Duży, poruszający się czworonożnie, roślinożerca. Posiada charakterystyczny, podwójny rząd płyt, ciągnący się od szyi po końcówkę ogona, który wieńczą dwie pary metrowych kolców. Klony dostały podnazwę ’gigas’ ze względu na zwiększone rozmiary względem oryginału. Wysoce prawdopodobne, że zrobili to by zwierze wyglądało bardziej imponująco. Stegozaury znane z wysp, żyją w stadach liczących nawet kilkanaście osobników. Są bardzo protekcyjne pod względem swoich młodych i innych osobników swojego gatunku. Nawet jeśli obcy dla stada Stegosaurus zostanie zaatakowany przez drapieżnika, inne osobniki ruszą mu na pomoc. Żywią się nisko rosnącymi roślinami. Jest to jeden z najpospolitszych dinozaurów na Isla Sorna.
Dymorfizm płciowy: Samce są koloru oliwkowego, z szarym podbrzuszem i ciemno zielonymi płytami na grzbiecie. Czasem są pomarańczowawo-brązowe. Samice są ciemno szare, z jasnym podbrzuszem i grafitowymi płytami. 

Nazwa: Triceratops horridus – 'trójrogie, rogate lico’
Kod: Trike
Dieta: Rośliny
Wysokość: 4 metry
Długość: 11 metrów
Waga: 8 metrów
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Sorna, Isla Nublar
Opis: Duży, czworonożny dinozaur roślinożerny. Najbardziej popularny, obok gatunku Tyrannosaurus rex, dinozaur. Bardzo pospolity na wyspie. Klony różniły się od oryginałów, znacznie powiększonymi kryzami i rogami nad oczyma. Są to bardzo troskliwe zwierzęta, opiekujące się nawet osobnikami swojego rodzaju, których nie są rodzicami. Nie mniej jednak, są to agresywne dinozaury, przypominające afrykańskie nosorożce. W razie zagrożenia, robią koło wokół młodych, służąc jako żywy mur. Kiedy nie są niepokojone, żerują stadami, pochłaniając ogromne ilości pożywienia. 
Dymorfizm płciowy: Samice mają piaskowo-brązowy kolor, zaś samce są szare z jaśniejszym podbrzuszem. Młode są koloru granatowego, który wraz z wiekiem blednie. 

Nazwa: Troodon pectinodon – 'kaleczący ząb’
Kod: ???
Dieta: Mięso
Wysokość: 1 metr
Długość: 3 metry
Waga: 50 kg
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: Isla Nublar (prawdopodobnie)
Opis: Mały, poruszający się dwunożnie, nocny drapieżnik o wyjątkowo paskudnym charakterze. Nieplanowany do parku i miał zostać zniszczony. Nie wiadomo czy jakieś osobniki się ostały. Klony, pomimo, że były stworzone ze 100% czystego DNA, charakteryzowały się tym co pozostałe, małe dinozaury InGenu czyli brakiem proto-piór na ciele. Miały jedynie rząd wzdłuż grzbietu. Ich oczy miały okrągły, wyłupiasty, duży kształt i były pokryte membraną, która odbijała światło, powodując, że ich oczy świecą w ciemności. Efektem ubocznym tego, był fakt, że nie mogą znieść światła, przez co dnie spędzają w ukryciu, w jak najciemniejszym miejscu. Zawsze poruszają się w stadach około 10 osobników. Większość dinozaurów, nawet znacznie większych niż Troodon czy agresywniejszych jak Velociraptor, unika terytoriów, gdzie te dinozaury występują. Według jednego z naukowców, ich inteligencja jest porównywalna z raptorami, acz styl polowania zupełnie inny. 
Jad: Jako jedne z niewielu dinozaurów, dysponują jadem. Toksyna zawarta w ich zębach, powoduje silne halucynacje, powodujące amok u ugryzionego. Jeśli nie zostanie podana silna odtrutka, ofiara wpada w konwulsje, które prowadzą najczęściej do śpiączki. Ostatnim stadium ugryzienia jest paraliż i obumarcie mózgu. Dysponując tak silną toksyną, Troodon najczęściej stosuje walkę partyzancką, gdzie podbiega, gryzie i ucieka. Potem ofiara jest tropiona.

Jad jest naturalnym elementem rozmnażania tego dinozaura. Ofiara, która została sparaliżowana, zostaje zaciągnięta do gniazda, gdzie zostaje częściowo zakopana. Następnie gad wygryza brzuch ofierze będącej w stanie wegetatywnym, zostawiając ją przy życiu i składa w nim jaja, które dość szybko się klują. W ten sposób otrzymuje inkubator i źródło pożywienia dla swoich młodych.
Dymorfizm płciowy: Obie płcie wyglądają identycznie. Troodon ma białe ciało, pokryte licznymi czarnymi cętkami, zaś podbrzusze ma kolor czerwony.